علی برزگر

خسته شدیم از عددها از شنیدن هر عددی،از اعداد و ارقام سکه و دلار و دنبال کردن آن ، از ریزش و بالا رفتن بورس،از عدد کشته شدگان و مردگان...وای از این اعداد رفتگان...روزهای تاری هست مثل همین عکس دوست داشتنی ولی تار...روزهایی که از آبان و دی ۹۸ تا به حال می شنویم اعدادی که تکذیب و تفسیر و تایید می شود و باز هم کسی نمی پذیرد.وقتی لا به لای عددهای مرگ عزیزی را هم پیدا میکنی و باز گوش ها به شنیدن هر عددی عادت می کند.گزنده است مرگ اله کرم لیراوی گزنده است مرگ هر انسانی گزنده است ، مرگ انسانی که تا لحظه مرگ وقتی به کمک دستگاه تنفس می کند، و باز تو می مانی و عدد،عدد بالا و پایین رفتن اکسیژن .تمام روزهایی که یکی یکی مرده ازآی سیو به بیرون می آورند تمام وجود را به درد می آورد وقتی عزیزی برای یک تنفس بیشتر اشک میریزد از هم می‌پاشی وقتی باید ده ها میلیون پول آمپول برای حیات بدهی دیگر چه فرقی می‌کند که جز همین اعداد فوتی های روز بعد باشی یا نه.ما همه جز کشته شدگان هر روزیم وقتی ((بابای طیبه)) دستت را محکم بگیرد و با نفس های به شماره افتاده از آخرین کتابش و شوق زندگی و برنامه های ده سال آینده ش بگوید.بیمارستان پر از هاجر شده است که هروله زنان می دوند هاجرهایی که می دوند و نمی رسند.مدت هاست باور و اعتماد رنگ باخته است چه فرقی می‌کند که هر روز در اخبار در کنار آمار فوتی و مبتلا تعداد دوزهای واکسن تزریق شده هم گفته شود.دیروز شرافت،دغدغه و شور زندگی را دفن کردیم و هر روز یکی یکی از ما در گوشه و کنار این مملکت دفن می شوند.راستی آمار فوتی های امروز چند نفر بود؟