در سوگ زنده یاد دکتر الله کرم لیراوی.
( درد گرون)
ای خدا دردِ گرون، مردِ گرونی بُرده.
داغِ هجرش بخدا زورَ وَ زونی برده
نومِ نیکش همه جا بیده چو الله و کرم
ملکِ لیراویَ نومِش یه نشونی برده
خرمن معرفت و خوشه ی نا چیده مو
خرمن معرفتَ بادِ خزونی برده
صبر و طاقت دَ نمونده بخدا سی هممون
غم نادیدن او از مو امونی برده
همه سی رفتن او زونی غم کرده بغل
غمِ هجرش بخدا صبرَ فلونی برده
سی کُکَی مثل عباسش یه حسینی بیده
بشکنه تیر اجل وَش چه کمونی برده
رکن تاریخ ولاتم سفری کرده و مو
دَهسَ مِن سر چه کنم آه فغونی برده
ایخُم از غم بگروزم وَ کجا ریمه کنم
سر مزارش مُنه سی فاتحه خونی برده
باز هم تسلیتی گفتمه بَی شعر غمُم
گرگِ زشت اَجَلَم یار جهونی برده
تسلیت هیچه ککا تَی غم نادیدن او
دیدنش باز مُنه تا چه زمونی برده
گله مندم وَ فلک سیچه چنو بَی ما کِه
ای خدا درد گرون مردِ گرونی برده
علیرضا خدری.خدری بنه اسماعیل
